به گزارش روابط عمومی خراسان شمالی ، مطهری گفت: این سه قلاده هنگام خوردن یک آهو که چند لحظه قبل شکار کرده بودند، از فاصله حدود 200 متری مشاهده شدند و یکی از همراهان گروه، موفق به تصویربرداری از آنها شد.

وی افزود: پناهگاه حیات وحش میاندشت به عنوان پویاترین زیستگاه کشور شناخته شده و ثبت تصاویر متعدد از خانواده یوزها در این چند سال اخیر نشان دهنده امنیت و پویایی این زیستگاه است.

در بازدید دو روزه مشاور بین المللی پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی از پناهگاه حیات وحش و پارک ضامن آهو که به منظور بررسی وضعیت زیستگاه های یوزپلنگ آسیایی به این منطقه صورت گرفت مدیر پروژه یوز و مدیرکل محیط زیست استان آقای جرج شلر را همراهی کردند.هدف از این بازدید که از کل زیستگاه های یوز کشور نیز صورت گرفته است، بررسی وضعیت طعمه یوز، زادآوری و مشکلات و موانع موجود در زیستگاهها عنوان شد.

در این بازدید مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان شمالی با توجه به جمعیت مناسب طعمه و جمعیت قابل قبول یوز در این منطقه خواستار توجه بیشتر پروژه یوز بویژه سازمان محیط زیست به این منطقه شد.

وی کمبود محیط بان ، عدم وجود امکانات مناسب لجستیکی بویژه موتورسیکلت مناسب و وجود دام در این منطقه را از مهم ترین چالش های موجود در امر حفاظت از این گونه در این منطقه دانست.

در سال جاری با توجه به مشاهدات مناسب و ثبت تصاویر از دوخانواده یوزپلنگ در این منطقه، این زیستگاه به عنوان پویاترین زیستگاه کشور شناخته شد؛ همچنین در این منطقه تصویر 8 قلاده یوزپلنگ به ثبت رسیده که با توجه به عدم دوربین گذاری در مناطق آزاد پیرامون این زیستگاه، این تعداد تا 10 قلاده نیز تخمین زده می شود.

جمعیت آهو در این منطقه از سال 1391 دارای رشد 100 درصدی بوده است.

پناهگاه حیات وحش میاندشت و پارک ملی ضامن آهو یکی از بهترین مناطق زیست یوزپلنگ در کشور است و مولدترین زیستگاه یوز آسیایی محسوب می شود.

این پناهگاه با حدود 84 هزار و 435 هکتار وسعت در شرق شهرستان جاجرم یکی از مناطق تحت نظر سازمان حفاظت محیط زیست ایران است.

پناهگاه میاندشت در سال 1352 تحت حفاظت قرار گرفت و اکنون یکی از زیستگاه های یوزپلنگ محسوب می شود.

این منطقه یکی از غنی ترین مناطق استپی کشور از نظر تنوع و شمار گونه های جانوری است و اگرچه در اقلیم خشک و نیمه خشک قرار می گیرد ولی وجود رودخانه فصلی کال شور در منطقه باعث شده تا چندان با مشکل کم آبی روبرو نباشد.

پوشش گیاهی منطقه بیشتر از گیاهان هالوفیت نظیر گز، خار شتر، ریش بز، تاغ و گون است.

روباه معمولی، خرگوش، آنقوت، هوبره، گوسفند وحشی، گرگ، گراز، طرلان، سارگپه پابلند، عقاب شاهی، دلیجه، انواع موش دوپا، سیاه گوش، گربه دشتی، گربه پالاس، پلنگ، کفتار راه راه، شغال، تشی، زرده بر و خارپشت برانت از جانوران شاخص یا دارای جمعیت مناسب این منطقه است.

مهم ترین تهدید برای محیط زیست این منطقه، مانند تمام زیستگاه های مرتعی دیگر ایران، چرای بیش از حد ظرفیت توسط دام های اهلی است.