سِهرِه معمولی، نام علمی آن (Carduelis carduelis) است در زبان انگلیسی به آن «فنچ طلایی اروپایی» گویند. سهره معمولی
سهره معمولی ۱۴ سانتی متر طول دارد و با رنگ‌آمیزی زیبا دیده می‌شود و به واسطه رنگ قرمز روشن وسیاه وسفید سر، رگه‌های زرد در بالهای سیاه رنگ ودمگاه سفید، که در پرواز به خوبی دیده می‌شود، شناخته می‌شود. زیرگونه‌ای از این پرنده که در شرق ایران یافت می‌شود.
(سهره طلایی سرخاکستری)، فاقد سیاه وسفیدی در سر است و تنها صورتش قرمز است وبقیه روتنه وگلویش یکدست وبه رنگ نخودی خاکستری است. همچنین منقارش کمرنگ، کشیده تر وسنگین تر از سایر سهره‌های طلایی است. پرنده جوان دارای پر وبال خاکستری کمرنگ و سر بدون علامت است وتنها به واسطه نوار بالی، دمگاه سفید و صدایش شناخته می شود.
این پرنده در خارج از فصل تولید مثل، در گروه‌های کوچک دیده می شود.این پرنده در باغ‌ها، پارک‌ها، کشتزارها، بوته زارها ودره‌های پوشیده از درخت تا ارتفاع ۲۲۰۰ متری به سر برده و زمستان‌ها در کشتزارها ومزارع باز، علفزارها واراضی مخروبه دیده می‌شود ودر درختان آشیانه می‌سازد.
در ایران، زمستان‌ها فراوان است وبه تعداد فراوان نیز تولید مثل می‌کند. پرواز موجی ورقص مانند دارد و پرنده‌ای اجتماعی است. نر و ماده همشکل، پرنده‌ای است با بالهای زرد و سیاه دم سیاه و سفید، صورت سرخ لاکی وپشت قهوه‌ای خاکی که در ناحیه دمگاه به سفیدی می‌گراید پرنده نابالغ سر وسطح پشتی نخودی مایل به خاکستری وبدنی پر از خط و خال قهوه‌ای دارد.
این نوع فنچ صورتی قرمز رنگ و گونه‌های سفیدی وپیشانی سیاهی دارد ودو خط سیاه از آن به دو سوی گردن می‌رود. رنگ پرهای پشت خاکستری ودو بال سیاه بوده ولکه‌هایی زرد بر روی آن دیده می‌شود. پرهای دم سیاه رنگ ولی لبه‌های آن سفید است. بر روی سینه پرنده لکه‌های سفید دیده می‌شود.
نر وماده مشابه بوده وپرنده نر خوش نقش ونگار تر است. در پرنده‌های نابالغ بخش‌های بالایی بدن خاکستری ومخطط بوده ولکه‌های قهوه‌ای دارند و صورت به رنگ قرمز نمی‌باشد. قرنیه چشم پرنده به رنگ قهوه‌ای تیره و منقار آن سفید صورتی با لبه‌های خاکستری ورنگ پاها صورتی است و طول آن در حدود ۱۲ سانتی متر است.
گونه ترکی آن ni ediecki در ترکیه، قبرس، خاور دور، شمال عراق تا کوه‌های زاگرس و جنوب ایران وهمچنین در مصر پراکنده‌است و زمستان‌ها به سوی مناطق جنوبی تا صحرای سینا و مصر و شمال جزیره عرب مهاجرت می‌کند. گونه ایرانی آن loudoni در استان آذربایجان وشمال ایران وجنوب دریای خزر زندگی می‌کند و در زمستان‌ها به مناطق میانه عراق وجنوب آن مهاجرت می کند.
این پرنده در طبیعت به صورت گروهی زندگی می‌کند که تعداد افراد این گروه‌ها گاهی به صد پرنده بالغ می‌گردد. این پرندگان در طی ماه‌های مه تا ژوئیه به جستجوی غذا و پناهگاه می‌باشد. یک تا دوبار در سال تخم می‌گذارد و لانه خود را در دره‌ها ویا لابه لای درختان کم ارتفاع و کوچک می‌گذارد ودر هر بار ۴ تا ۵ تخم می‌گذارد.
این پرنده از پرندگان مهاجر به شمار می‌رود. فنچ طلایی در محدوده گسترده‌ای از اروپای غربی، بریتانیا، تا جزایر قناری و شمال آفریقا تا خاورمیانه و از ناحیه شرق تا ژاپن پراکنده‌است. فنچ طلایی یکی از محبوب‌ترین انواع فنچ در اروپا به شمار می‌رود و این امر به علت رنگ‌آمیزی زیبا و نغمه‌های خوش این پرنده می‌باشد.
